Bir tatlı huzur, adlım da geldim.
bana dediler kendini kapattýn içeri,
çýk sokaklara gez dolaþ.
çýktým dolaþtým biraz þaþýrdým, biraz mý?
bildiðim yerler yok gibi ve ben þoktayým.
galata köprüsü
köprü altý duramadým hemen kaçtým
galata köprüsü kavuþmuþ hakkýn rahmetine
yerini býrakmýþ çirkin demir yýðýnýna
içim ezildi, eski hali geldi gözümün önüne.
karaköy, eminönü
farklý bir çehreye bürünmüþ ruhu kalmamýþ
kapalý, çarþý içine girince sevinçten aðladým
o ayný kalmýþ biraz deðiþenler olduysa da
özünü korumuþ þükür dedim burasý ayný þükür.
tek tek dolaþtým tüm çarþýnýn sokaklarýný
hatýralarým yerli yerinde, tap taze duruyor
aa gelinliðimi diktirdiðim maðaza orada,
otuz beþ yýl öncesi gibi, birtek el deðiþtirmiþ.
mutluydum çýkýþa gelince durdum çarþýnýn,
tadý kalsýn, mutluluðum bozulmasýn istedim
oðlumu aradým: Beyazýt çýkýþýna gelde al beni
geldi arabaya attým kendimi, kapadým gözlerimi.
bir tatlý huzur aldým da geldim, kapandým evime…
Ceynan
2007–09–27 / Z-Evler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.