þimo
buðusuna aldanýr
ferinden yansýrdý ay
yüzünü az ýlýklaþtýr hele
rüzgar saçlarýna dönsün
açýlmaz bilirsin hayata
bu utangaç sökükler
iplerin kursaðý eþelendikçe
yoksul intiharlar diretiyor kalmalara
sen kalkma yerinden
þehir ay yasýyla hizaya girer
bir leylili eylem kendine dönük
þehrin ezberinde sayýklanýyor adýn
tanýmadýklarým da var tanrýlarda
fikri uykulu bir yargýç kaþýyor zehri
sonra düþerdi zihnim
bir melek kýskacýna sarýlýp uyanýrdým
gerisi yok zaman uyuklardý beni
dirhem eksiliyorsam akþam olsun
gittikçe yaklaþýyorum soluyorsun
baðlarýmýn kusuruna kýzýyorum
göre bilsem ayak uçlarýmý
semanýn gözlerine bakmazdým
bak kire gece rüzgarýn sýrýtan yükü
aklýmýn intiharýna þarap saldým
fikrimin hýrsýzýydý gözlerin biliyorum
menkýbelere asýlý ekþi hatýralar uðruyor bana
etik bir maðlup oluyorum
sonra satýcýsýndan kaçýyorum
öfkemi buluyorum
uyandýrýyorum otuzunda kesik kemiklerimi
tohumlarý her gece üryan bir þehirde yakýyorum
tuhaftýr
yoksunumun gözleri ihbar
kandýrmalý satýlýyor sezime
alýnmýyorum üstüme
oysa kopuk kayýþým
bu ithaf kimedir bilemiyorum
ayazla bekli bir görmelik mesafe
soyunuk sularýn utanmazýna
eskime bir kala kapanýyorum
toynaklarý alýnmýþ hangi geçmiþ
dizi kýrýk hangi sayha
soyunurdu adý ezberinde salýnan þehrime
buharýný daðýtmadan bir demin
kepenklerini açýyoruz kuþlarýn
gürültü kârýmýza kalan
olgunlaþmamýþ kar yaðýþýyým
yer tutmaz gök tutmaz