Bu akþam can sýkýntýsý çekmekten baþka iþe vakit bulamadým,
Onun da üstesinden gelecek çabam yoktu, tam yaþayamadým,
Can sýkýntýsý orada ben burada buluþmamýza bile imkan yoktu,
Birbirimizin alnýný karýþlamaktan baþka yapacaðýmýz da yoktu…
Bu akþam evde yalnýzdým, hayatta yalnýz, kapýmý çalan olmadý,
Kapýdan vazgeçtim artýk; ev ve cep telefonlarýndan çalan olmadý,
Seslere karþý duyarlýyým, ahenksiz olanlar depresyona bile sokar,
Yukarýdan geldi bir tanesi, çýðlýkla vahþet arasý, insan yoldan çýkar…
Hayatýma yeniden bir göz attým, atarken neyi göreceðimi unuttum,
Bu akþam ben evde olan-olmayan ne varsa hepsini birden unuttum,
Kendime sormam lazým; ‘Ýyi misin?’ diye ama benim kimliðim bile,
Aþina deðildi gözümde, onu da bir kenara býraktým, arkasý geceye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.