GEÇ KALMA BANA

Dönüþlerini severdim en çok
gidiþlerinin.
Yakýþmazdý ayrýlýðýn elbisesi
bilirdim /n
gelirdin...

Öznemdin,
Umutsuz anlarýma sýðýnaktý
kuytusunda dinlendiðim yüreðin...

Oysa þimdi nefesin kadar uzak,
akþamýn alacasýna eþ
yokluðunun içindeyim...

Dönüþüne nezaman tanýk olacak yollar,
Nezaman eriyecek yosun tutmuþ gözlerim , deniz gözlerinde
Hangi baharda yaðacaksýn umutlarýma ;
ne zaman SEN olacak mevsimlerim...

Kaç günbatýmlarýnýn kýzýlýnda yanacak yüreðim ;
kaç hasret örtülecek ruhuma,
ne kadar kanayacak sustuðum yer...

Serseri þiþelerle kaç geceyi devireceðim sabaha ,
hesabýný tutmadan uykusuz gecelerimin ;
daha ne kadar biriktireceðim beklediðim günleri...

Özlemini taþýmaktan her güne,
yoruldu yarýnsýz yüreðim.
Dön ne olur ,
Sana olsun son nefesim
Adýn olsun son sözüm...


Bahtýmýn rengi,
geç kalma bana ;
Dizlerinde kapansýn gözlerim...



( hayat ýþýðý )
Sosyal Medyada Paylaşın: