aþk yoksa yeryüzü de yok ne garip unutulan en acý ölümler gibi örselenmiþ ýþýltýlý zamanlar ve kayýp bir dolu þehir
siyah beyazdý görüntü evvelden soluk ama samimi/þimdi karma (þýk) bir hayat elleri kýna kokan gelinler yalancý bir ülkeye iltica ettiler faytonlar da gitti.. pabuçlarýný cilalatan parlak oðlanlar safsata bir macera içinde, trajikomik bi haller
herkes bir romen rakamý sanki (alt /üstü çizili)
ben susmak hakkýmý kullanýyorum geriye doðru akan gri bir nehirim þimdi
insan ismiyle anýlýrdý eskiden nasýl ki maske ölmek istediðin zaman takýlýrsa yaþama sevinci de puzzle’ýn son parçasýnda gizli lalettayin bir aný yakalamak çok zor basmak deklanþöre habersizce mut denizinde bir dalga sesini sonra yýldýrým düþmesi gözlere sýradanlýktan uzaklaþýp, insanlýða dönmek bir nebze hanedanlýk bir emanet gibi dururken hala üzerimizde
II.
of yine sabah olacak göz çukurlarým ele verecek kendini amasýz bir hastalýk bu þiir be usta
gerçi þanssýz bedevi onlardýr bizim nazarýmýzda ve batýk birer gemi .. (süslü masallardaki Nuh’un hayvanlarý gibidirler sevgiye yazamadýkça)
dava açmak gerekir mi yargýlamak inceden hepsini maviden yaratýlmýþ ne varsa siyaha buladýklarý için ve tüm katilleri.. (sahi katiller de bir gün asar mý kendini?) býrakýn Pinhani dinleyeceðim üzerine acý bir kahve belki
sonra yakýp ateþi içeriye dolduracaðým pervane böceklerini