Þu vefasýz dünyanýn vefalý yüreðini,
Özledim Anneciðim özledim bir tek seni.
Senle bitti mutluluk olamadým bahtiyar,
Özledim ellerini özledim gül tenini.
Eski fotoðraflarda gözlerim gözlerinde.
Kanayan bir yarasýn oðlunun yüreðinde.
Alýþamadým Anne’m inan ki yokluðuna,
Özledim Anneciðim gözyaþý sellerinde.
Tasavvur edilemez gösterdiðin o þefkat.
Çýnlýyor kulaðýmda ettiðin her nasihat.
Her dakikamda yaþar o güzel hatýralar.
Özledim Anneciðim ama sen yoksun heyhat.
Yýllar geçti ardýndan haram oldu bayramlar.
Cennet bahçelerinde senle doldu rüyalar.
Yeþile mi boyadýn o cennet bahçesini?
Özledim Anneciðim hiç dinmiyor acýlar.
Seninle hayat vardý, senden sonra bilmece.
Yýldýzlarýn tozunu alýyorum her gece.
Kurumasýn topraðýn cennet olsun mekânýn
Özledim Anneciðim feda olsun her hece.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN