KÖYE ÖZLEM

Köylerinde, ayri ayri, yasayan insanlar
Sehirlerde, semt semt, birbirini arar,
Bir arada sohbetleri, hep tat calar
Hele gülmeleri, güzel dügünleri, ic acar.

Köyünde dertsiz, olan hatirlilar,
Sehirde kimsesiz, Ali`leri sorar.
Ne günler, belli olur, ne aylar
Herkes bir arada, türküler caglar.

Sabahin seher vakti, köylerin güzelligi,
Öten; horozun, mohlayan, inegin sesi,
Unutulmaz peyniri, tandir ekmegi
Biliyorum kardesim, cok sey söylemeli.

Özlemedim köyümü, hic diyen varmi ?
Dagi yaylasi, dardi, diyen varmi ?
Ne hikmetse, köyüm, deyince aglamayan !
Bunca özlemler, hasretlik, insana revami ?

insanin, ilk dogdugu yer, unutulmaz
icindeyken degeri, kiymeti bilinmez,
Ayriliklar icinde, gecen yillar...
Her deminde, insan olani yakar...


22/07/2008 Ören

VAHAP CEViK.
Sosyal Medyada Paylaşın: