Nerdesin beklemekten ömür bitirdiðim sevgili, Bahar geçti yaz geçti hazan geçti kýþ geçti... Bahçede güller açtý soldu mevsimini beklemeden, Ýsmini hatrýma getirip kendimi unutmuþken, Gece karanlýðý örterken gündüzün üstüne, Sen de sensizliði ekmekte oluyordun gönlüme. Onca her þeye raðmen beklemek mi nasýl bir iþ ? Bak böylesine, mecnun gibi belki, bu çileli bekleyiþ.
GÜVEN FATSA (HÝCVARI FORSA)
Sosyal Medyada Paylaşın:
melense Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.