uykum var vildan pandomim yaparak yoruluyoruz yollarda prozac kokuyor yurdum yastýklarýmýzda gündüzlerden býkmýþ nefesler düþlerin bile suyu çekilmiþ çölmüþ dibi buseler çýrpýnýr durur
geceler de masum deðil vildan zincirlenmiþ kentlerin marazlý sokaklarýnda çoktan teslim olmuþ ayaklarýmýz sevgiyi anlatayým diyorum vildan ay ýþýðý bile kýrmýzý alarmda papatyalar hep beyaz kalmalýydý oysa
yýldýzlar bilir mi karanlýðýn sebebini vildan hangi renkle seviþilir neye benziyordu kaðýdýn duygusuna aktardýðýmýz aþk
uykum var vildan acý(n)ma vaktidindeyim üþüyorum adaletin uðramadýðý bu düzen(sizlik) sersemletmiþ beni uzak kýrlarýn yeþilinden sür yüzüme madem kimse sevgiyi dinlemiyor defterimin kenarýný süsleyeyim hüznü anlatmaya gerek yok zaten gökyüzü hatýrlatýyor mavinin solmuþ özetini
daðlarýn doruðundan yeni türküler getir ellerime öfkeli kaldýrýmlara dökeyim öðrendiðim bir iki küfürü kimse unutturamaz vildan yoksa susmam uykum var...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.