Ben hep koklayarak aradým, mutluluklarý..... umudun burnumu kapatýp, týkadýðý zamanlarda bile kokusunu aldým..... rüzgarýn alýp götürmesine hiç aldýrýþ etmedim. yaðmurlarýn onu ýslatmasýna bakmadým gül kokularýnýn üzerine sinmesine karþýn....... ben hep kokusunu aldým........!!!
Ben hep koklayarak buluþtum., huzursuzluklarla...... dileklerimin tutmayýp, þansýmýn geri teptiði zamanlarda. uykusuzluklarda düþlerle oynaþtým. yarý açýk kapýnýn gerisinde beklemelerimle. hýçkýrýklarla aðladým. yorgunluðun üzerime yýkýlmasýna aldýrmadý ben hep/den mutsuz kaldým...!!
Ben hep varken onlar/la o kadar çok kalabalýk olanlarla bile yalnýz kaldým.... Kendi içimde yalnýz bir insan/dým. mutluyum sandým, mutlu olmadýðýmý anladýðým zaman uslandým. ben her sabah uykumdan bazen mut/suz, bazen/ de mut/lu olduðumu sanarak UyAnDýM...!!!
Hasan KAYA/Mersin
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzakdanakşam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.