kapılar hüzün çalacak

kapýlar hüzün çalacak

baþýmý kaldýrdým gördüm ki
uzak bir yoldan geçiyorum..
bu yol ki uçsuz bucaksýz

ayrýlýk yosun tutmuþ kayalara çizilmiþtir...
dalgalardýr haykýran ...

insan yalnýz kalýnca tenhalara çýkar..
ve acý sokakta kalýr...
birlikte baþlanan yoldan..
þimdi yalnzýlýk kendi ýssýzlýðýný çoðaltmaktadýr

rengini unutmuþ bir billur gibi...
geride mi kalmýþtý..bakýnca duyulmayan..
rüzgar defteri kapatmýþ...anýlarla kalmýþtýr ömür...
topraðýn yüreðini kanatýrcasýna...
susmak ise bir baþka acý
gülen gözlerimizde aðlamak vardýr


kapýlar sanki artýk hüzün çalacak..
sanki canavar bir sessizlik..
bir yýlgýnlýk içine alacak her þeyi...
ve bir akþam ayýþýðýna kendini asacak..

içimizde kamçýlarla açýlan derin bir yara..
ve ateþ saçan ömür ise...küllere karýþýr...



Sosyal Medyada Paylaşın: