Beni göm, üstüme daðlarý ört. Sensiz yaþayamam, artýk ben ölüyüm. Issýz daðlarda nâçar kaldým, geri dönemem, þimdi ben bir serseriyim. Ne düþündüm bir bilsen, dalarak o gece daðlarda, yalnýz ve çaresiz. Yanaklarým solmuþ, dudaklarým morarýp al al olmuþ, öylece sensiz.
Hâli yok kalbimin, artýk o da anlatamaz derdini, dilsizim dilsiz.. Rahatým yok, dinmeyecek mi yüreðimdeki bu ses, ümitsiz ve sensiz? Derin bir uykuya dalmak isterim mahþere dek, uykusuzum uykusuz.. Rûhumu kavuþtur sükûna; bu gece, daðlarda kalalým da kimsesiz. Sosyal Medyada Paylaşın:
muzafferkondel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.