Bu iskelet katiyyen kaldýrmaz bu sýkleti
Kemikler çatýrdarken titriyor el ve ayak
Hiç kimse anlamýyor, bendeki bu hâleti
Aslýnda bana deli, diyen ukala manyak
Bu iskeletim varya, bana kemikten çarmýh
Tâ bebekken gerilmiþ ana rahminde ruhum
Göðüsten emdiðim süt, zâten zehirli zýrnýh
Onunla yeþerdi ben cisminde yasak tohum
Kendi sesimdir gayptan duyduðum acý sesler
Zakkumun dallarýna takýlmýþ rûhum heyhât!
Harý körüklüyor hep, verdiðim son nefesler
Kapkara kömürüdür, günahkâr koca hayat
Dertli dertli düþünmek, rûhuma tam bir çile
Ölüm muamma ölüm, maskenin düþtüðü ân
Zaman yelkovanlarla, vuruyor her gün sille
Düþtüðüm mezarýmdan, çýkaramýyor insân
Gaybýn yamaçlarýndan yokluða kayýyorum
Elimden bir tutan yok, zebânilerden baþka
Cennetime kaç adým kaldý kaç! Sayýyorum
Öðrendim ki amelim bana yapmýþ bir þaka
S/ÂYE (15:06) 30 Aralýk 3011 / Wuppertal / Almanya