ZİFİRİ AYDINLIK
Ben eskiden geceyi sevmezdim
Boðardý beni öyle zifiri karanlýk
Ýçim sýkýþýr,uyku tutmazdý
Yaþama sevincim de o karanlýkta kaybolurdu
Her gece ufuk çizgisinin bekçiliðini yapardý gözlerim
Hep bir aydýnlýk arar,o aydýnlýða kavuþmak için beklerdim
Yine bir gün geceyle baþbaþa kaldýk
O gün gözyaþlarým da ortak olmuþtu bana
Sonra kalemim ve kaðýdým da geldi
Ýlk kez gece yazýyordum
Daha önceleri hep gündüzleri yazardým
Kalemim sanki bir rakkas gibiydi o gece
Kaðýdýn üzerinde raks eden
Kelimeleri hafif ve derinden
O her hareketinde sanki gün doðuyor gibi
Her dokunuþunda kaðýda ýþýklar saçýyor sanki
Ve kalemimin dansýna dalan ben o an anladým
Huzura ve aradýðým aydýnlýða varmak için hep yazmalýydým
O gecenin kasvetli denizinde yüzerken bulduðum
Kýrýlmýþ iki melek kanadýndan birini kalemim olarak kullandým
Her gece akýttýðým koyu kýrmýzý renkteki gözyaþlarýmý mürekkep yaptým
Her kaðýda farklý kelimeler yazdým,her seferinde farklý baktým
Ama kalemim senden bir parça olduðu için
Her seferinde kaðýdýma içten içe seni anlattým...
/DoGan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.