Deniz karadýr aslýnda,
Güneþ’te kýrmýzý,
Kimileri matem zanneder,
Kimileri derin bir sýzý.
Bende biraz sen kaldý,
Kollarýmda yokluðun.
Aþk diyorum ulan bu,
gelmesen de bir dokun.
Bazen küçük bir çocuk,
Bazen büyük yalnýzlýk,
Hepsinde biraz sen,
Hepsinde biraz ayrýlýk.
Kuþkulanýyor insan
kuþkularýndan kuþkulanýyor
O deniz kokan gözlerin
Herkese nam salýyor.
Gel ulan gittiðin yerden
O zifiri, karanlýk geceden,
Ayrýlýðýnda aklýný çelerek
Sessizce gel.
Eray Numan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.