Nasýl da kaplýyorsun bedenimi, zihnimi Yumuþacýk ve bembeyaz bir bulut gibi Kefen kadar beyaz Ölüme benziyorsun. Her gün provasý yapýlýr mý ölümün? Yapýlýr, sen bilmezsin. Senin kadar sevimli mi ki ölüm Her gece yataða uzanan bedenim Ruhumu terkeder sen farketmezsin Þafaðýn kýzýllýðýnda can çekiþirken sen Onlar tekrar buluþur iki sevgili gibi Aðlarken yanlýzlýðýna, Gün baþlar tüm coþkusuyla. Koþturup dururken çýlgýnca Hiç gelmeyeceksin sanýrým Saatler daha gece yarýsýný bile vurmadan Bakarým ki yine kapýdasýn Ey uyku söyle bana, sen hiç uyumaz mýsýn?
Sosyal Medyada Paylaşın:
ytulin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.