Bugün tuhaf bir gündü yine, hangi güne baþladýðýmý anlayamadým,
Gün deðil, demek ki seneydi baþlayan, bunu da çok geç anladým,
Çok da geç deðildi aslýnda ama þiirde uyum saðlamak için böyleydi,
Bende hikaye çok, önce bunu bitireyim sonra ne olacaðý zaten belli...
Televizyonda deprem bölgesinden insanlarla konuþuluyor, bir kadýn,
Otuz yaþýnda olduðunu söylüyor, anneanne olduðunu söylüyor kadýn,
Sonra da baþýyla kýzýný gösteriyor, elbete o da bir anne bu durumda,
Anne ondört yaþýnda evlendirilmiþ onbeþ yaþýndayken evlenmiþ kýzý da...
Konuþan kadýnýn yüzü gülüyor, mutluluk böyle bir ödülün adýdýr bence,
Bulunduðun þartlarýnda güzeli görmenin de adýdýr bunun izahý da bence,
Ben de burada yazdýðým þiirlerde bulmuþ olmalýyým mutluluðu, sonrasýnda,
Yazdýklarýmý kendim okumuþum sadece, o da baþka bir mutluluk mutlaka...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.