Zam/an

“Zam”sýz “an” bize, sonsuz sermaye,
Doðru harcanýrsa, yerli yerince.
Günler, aylar, yýllar, olmadan gaye,
Sadece bir an’ý, bilsek derince.

Rakamý unutsak, sayý saymasak,
An’ý düðün etsek, gülüp oynasak,
Sevgiyle tümleþip, aþkla kaynasak,
Kýþlar ýlýk geçer, yazlar serince.

Anlarý anlayan, çaresiz kalmaz,
Ýnsan, kötülüðü içine almaz,
Kaygýdan, kederden, hiç eser kalmaz,
Ömür güzelleþir, an’ý sevince.

An’a kurulunca, saatler durur,
Kalbin bir atýþý, bin darbe vurur,
Bu þuur sahibi, tarihler bulur,
Zaman tünelini, aþkla delince,

Zaman dediðimiz anla örülür,
Evvel ile ahir, anda görünür,
Mesafeler kalkar, anla yürünür,
Arþtan nefes alýp, arþa verince.

Gözetmek isteyen iki cihaný,
Kavramasý gerek illa ki an’ý,
Can gayrete düþer, bulur nihaný,
Anda dolanarak, ana erince.

Andan ana doðru, akýn var akýn,
Aný görmek için, insana bakýn,
Bir yer var orada, buradan yakýn,
Yaralý gönlüme, bir an gelince.

31.12.2011…Mustafa Yaralý

Sosyal Medyada Paylaşın: