Yedi uyurlar gibiydim. Yaþamadým senin olmadýðýn aný. Ne gün gördüm doðan, Ne geceyi çektim üzerime. Aldýðým nefes habersiz. Solmuþ gül yapraklarý gibi. Ýþaret oldum aþkýný yazan kitabýn sayfalarýna. Bekledim orada. Senin o sayfaya geliþini sevdim.
Gah otururken tahtalarý eksik Ayaklarý pas tutmuþ banklarda Gah gezinirken sahilde yakasý dik Eski çoban kaþesi paltomla Ve ayazý hissederken ayaklarýmda. Ýçimi ýsýtacak bir þey düþlerken. Senin konyak olup geliþini sevdim.
Dertlerin depreþtiði her anýmda Ve gözlerimin her aktýðýnda. Her Cuma çýkýþýnda. Ve belki ab-ý hayat denen suyu Yudum yudum her tükettiðimde Pýnar olup bana zemzem gibi geliþini sevdim.
Bir gün yatýrdýklarýnda Sýrtýmý dayadýðýmda o en kuvvetli olana Perde perde kapattýklarýnda üzerimi Ve yýldýzý olmayan bir karanlýða gömüldüðümde Kimsenin olmadýðý bir anda Omuzuma dokunan o ellerin Ve ay ýþýðý gibi gözlerinle geliþini sevdim.
En umutsuz anýmda hayalin vardý Onunla avundum, Beraber seyrettik güneþin batýþýný. Bulutlarýn tavafýna birlikte baktýk. Meltem rüzgarýnýn tenimizi yaladýðýnda Nisan yaðmuru olup yaðýþýný sevdim.
Günler ömrümü kovaladý Yakalanmadýn vuslatýma kadar Ümitlerimin bir bir yok olduðu bir anda. Hýzýr olup geliþini sevdim. Ben seni sevdim…
31.12.2011 / 22.05 Bedrettin Naim Arslan Sosyal Medyada Paylaşın:
Bedrettin Naim Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.