Bir hayâlin peþinde, durmadan emekledi
Her gece düþe kalka, gurbet sokaklarýnda
Güneþin doðmasýný hiç býkmadan bekledi
Bir yýldýz dahi yoktu göðün yanaklarýnda
Bu içli çocuk için gökyüzü bir tuvaldi
Bulutlarý kendisi, çizdi çiçek þeklinde
Ona Yazʼý çalarken kemanýyla Vivaldi
Islak mendiller vardý, aðaçlarýn elinde
Denizin üzerinde patlarken her tomurcuk
Çiçek dolu bahçeye, benziyordu deryâsý
Son yaprak da solunca, intehâr etti çocuk
Bir sonbahara döndü ,,bahârˮ gibi rüyâsý
Kalbi küçük saksýydý umut çiçeklerine
Kýrdýlar, param parça, ettiler hakikatle
Çocuk dayanamadý hayat gerçeklerine
Topraðýn kollarýna döndü hatta þevkatle
S/ÂYE (21:46) 31 Aralýk 2011 / Wuppertal / Almanya