Hiç Olmadın...

ceplerim boþ geçirdim bir yýlý daha,
zorluk çektim,aç gezdim ,tok gezdim
yuvarlandým ,
yuhalandým,
gururlandým,
utandým,
aðladým çokça
pek fazla gülemedim...
dikildim ayakta boþ boþ baktým sokaklara
ellerimi cebime soktum
üþüdüm ayaz gecelerinde Van’ýn
sarsýldým
geceler ,gündüzler boyu
yüreðime,evime aman vermedi depremler.../
7.2 yaþadý yurdum, 5.6 yaþadým
korktum
þükrettim yaradan’a
dualar ettim hiç etmediðim kadar
askere gittim,
nöbet tuttum,þafak saydým
bitecek, bitecek deyip her defasýnda
bitmedi...
avuttum,kuruttum kendimi
sigara yaktým birbiri ardýna
saçma muhabbetler dinledim ruhumu etti dar,
müslüm dinledim,ferdi dinledim, ilk kez ömrü hayatýmda
zaman tuttum,saate durdum ,abime küstüm ...
daraldým,
aþýk oldum bir kýza hemen ayrýldým
sözlerimi boþa söyledim,
küfrettim uzun uzun ,
eðdi boynunu alýndý üstüne Marmaris...
hasta düþtüm,naçar kaldým,
en çok Anne’mi özledim...
açýk yürekli oldum,
içim yansa da güldüm belli ettirmedim,
hüzne kapýldým, unuttum bazen adýmý,adýmlarýmý
yaþlandým bir yýl daha ,
boþluða baðýrdým deniz kýyýsýnda
yýrttým boðazýmý ,
yoðurt ekmek yedim,otlu peynire hasret kalýrken
üþüdüm, üþüdüm ölür gibi
bir ömür harcadým dostlarýma bir bir
vefalýsý da çýktý, insafsýzý da...
þiir yazdým,þarký söyledim
of çektim,tespih çektim,sabýr diledim
yanýldým,
yakýndým,
arýndým ar damarýmdan kanýmý akýttým mermer taþlara
kavga ettim,dayak yedim,diþlerim döküldü kaldýrýmlara
inandým ,
gözlerime inanamadým
bir yýlý daha geride býrakýrken...

bunlarýn içinde sen yoktun
hiç olmadýn...

ÝBRAHÝM YALÇIN 31.12.2011 Ý.Y.L.Ç.N istanbul




Sosyal Medyada Paylaşın: