Sessiz Gecede Serzeniş

Üstüme bürünen karanlýk gece!
Aklým bir kenarda, düþler bilmece...

Gözlerim kapalý, dilim sayýklar;
Ýçimde vicdaným, þeri ayýklar...

Þefkatsiz geceye gülümser hilâl!
Kulak verenlere seslenir Bilal!

Ah! Aklým kapýnda köle gibidir!
Nem sardý heryeri, kuyu dibidir!

Ucu, bucaðý yok! "Var" de sen þâyet;
Semâda parlayan, her biri âyet!

Þaþkýnsýn doðrusu, noksan arama!
Ýleriye yürü, geri yürüme!

Tek yaðmur damlasý sýnýrý aþmaz!
Bu öyle denge ki, ölçüyü þaþmaz!

Aydýnlýktan yoksun, selâm geceye!
Teslim olan rûhum gider secdeye!

Gönlüm... Üzülüp de tasalanmasýn!
Aklým... Zerre kadar paþalanmasýn!

Mantýk... Ýki köþe; sýr içinde sýr!
Bu nasýl bir þekil, algýlama zor...

Ey gece! Koynunda perdeli gözler!
Ebediyetinde ayandýr gizler!

Ýçimde birleri yakýnýr sessiz!
Kulakta sedâdýr, tarifi eþsiz!

Rahmet kapýsýnda dilenci biri...
Haber bekler ondan, ölü ve diri!

Huzûrunda kalsýn boynum bükülü;
Yitirir her beþer baksa akýlý!

Düþ baþým düþ öne, bu son safhada...
Sen kalkma yerinden, haz duy vefâda!

Aklým, mantýðýný terennüm eder...
Kimi zaman gelir, kimi gün gider...

Bu akýl ben miyim? Yüreði taþtan!
Gölge miyim aceb? Say ve ölç baþtan!

Ah! Düþtü aklým bu kapýda dara!
Kül gibi rüzgarla savrulur yere!

Üstüme bürünen karanlýk gece!
Aklým bir kenarda, düþler bilmece...

30.12.2011 Almanya, Mahfi
Sosyal Medyada Paylaşın: