ÇAĞRI

Gece atlarýnýn uyuþmuþ saðrýsýna
Iþýkla harman eyle kamçýlat beni.

Moru küllenmiþ bir duman tüter baþý sisli daðlarýmda
Gömgök ter, korku dolu bir duman
Bir duman ki inmiþ ülkemin caddelerine
Analar, babalar, vataným aðlar...
Gel, sen de aðlat beni...

*
Olmaz!
Vaz geçtim aðlamaktan yakýþmaz miskinlik
Yakýþmaz çaresizlik bana
Anlat bana, beni anlat! ..

Çobanýn sürüyü haydaladýðý vakit bu vakit
Seher ýþýltýsýnda uyanan süt çocuklarýnýn gözleri
Güneþe döndüðünde
Beþiklerin düþlerine kat beni...

Her çocuðun öfkesi var boðazýmda,
Her tohumun yüreðinde kaygýlar
Kaygýlar: Týp... Týp! .. Týp! ...
Yaðmurlu bir Karadeniz ufkundan yine çýkýp
Atatürkçe haykýr, hatýrlat beni!

’Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak’
’Korkma! ...’ diyordun ya,
Korkmuyorum iþte ölümden bile..
Öðseyim ocaðýnda yanar alev
Korlaþýp kararmadan
Dirlik düzenlik için
Yedi iklim, dört köþeye fýrlat beni...

Ve deki:
Her yüzyýlda bir kahraman
Bismillâhla açar o kutlu sancaðý
Toplar daðýnýklýðý, birleþtirir
Oba oba, boy boy, soy soy...
’Töremiz bu’ de, susma!
Yere, göðe çýnlat beni...

Mustafa CEYLAN


Sosyal Medyada Paylaşın: