bu þehirde herkesin bir payý vardýr bir de paydasý bölündüðü parçalara
gönül usturasý elinde her sabah týraþýný olur bu þehrin efendisi öyle yamandýr ki bir eliyle yýkar
gece þaha kalkar sorsan sanki ýþýklarýn efendisi sýrtýna deðil gözlerinin yakýsýnda insanlýðýn tam göðsüne sýkar
bir ucundan bir ötekine iki saati býrakan kayýp uygarlýðýn bu en büyük karasý bilinmez ki aslýnda bir sevdanýn en uzak taþrasý bilinmez ki bu koca þehir sevdanýn taþrasý
ansýzýn bir gece bu þehri terk etmek istersin yapamazsýn neden mi? çünkü bu þehir mezarlýðýdýr hatýralarýnýn gidip baþýna su dökmek istersin bütün “hýç”larýný kýra kýra
aslýnda bu þehir yoktur iki insan vardýr sadece birkaç aðaç birkaç duvar þefkate muhtaç bir de tuval bu iki insandýr þehri þehir yapan bu iki insandýr sevdiklerinde ölümüne deðil yaþamýna o an orasý bir þehir deðil orasý en güzel yeridir hayatýn yerkabuðunda
vurgun eri gibi biri sessizlikte, tümevarýmlarda elde yoksa bir yâr gibi yakýsý üflenmiþ bir yüreðin burasý artýk sadece bir þehridir
zifiri karanlýktýr artýk geceleri gözlerinin renginde yokluðun gibi varlýðý sanki ilk nefesinde sanki yaþlanýr bu þehir artýk gözlerimizde
sanki ibret olsun diye hem de kendi meydanýnda taþlanýr bu þehir yüreklerimizle
...bora imran/2002 Sosyal Medyada Paylaşın:
Çeşni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.