Ayağa kalkış

puslu bir tenhada
yere düþüþü bedenimin
ruhumdan içeri
dolan
aðýr kokusuyla
çürümüþ bir yýðýn umut
bilekleri en derinden kesik
öyle yorgunum ki...



sesi kesiliyor evrenin
sahip olduðum herþey bana yabancý
aynadaki yüzüm tanýdýk deðil
yarýnlarýmý nasýl da gömdüm
ben beni nasýl da öldürdüm...
ne kolaymýþ
ötelemek bir çizgiyi ...



kayýp bir gemiyim artýk derin sularda
göz gözü görmüyor
içimde yükü aðýr bir soðuk
Gücüm yok dalgalara
boyum ermiyor fýrtýnaya
en sevdiðim yerdi deniz
yaþadýðým anlarda
açýldým
uzaða
en uzaða dedim
gitmeliydim
en uzaða býrakarak beni



dört duvar kaskatý
odam buz kesmiþ
yalnýzlýðýmý kimse göremiyor
dudaklarým susuyor
sancýlarým aðýr kanamalý
izin vermiyorum



bir bataklýk
bir el
beni en dibe çekiyor
bir el
ýþýðý gösteriyor
ýþýðýn içinde benim sesim
"u y a n" diyor
böyle bitmemeli
böyle yit-me-me-li in-san


yüzleþiyorum benimle
elimi tutuyorum
baþýmý yukarý kaldýrýp
yüzüme bakýyorum
gözyaþýmý siliyorum
yeryüzündeki en kýrýlgan kalbe dokunurken
özenli olmalýyým
incitmeden beni ayaða kaldýrýyorum

sisleri ardýmda býrakarak...
derinden kesik yaralarýmý
sarýyorum
adým atarken
biraz sendeliyorum elbet, kolay deðil
ben beni kucaðýma alýyorum
usulca býrakýyorum temiz havaya
fýrtanayý çok uzaklara üflüyorum

ben bana annemin þefkatiyle
mutlu sonla bitecek bir masal anlatýyorum
ben güzel bir yarýna uyurken
saçlarýmý örüyorum

A.S.K.
29.12.2011.
01.00.




Görsel öðe: SAlvador Dali
Sosyal Medyada Paylaşın: