Baþ eðmez daðlarý da dize getirdi zaman Yorgun düþen bedeni yedi bitirdi zaman
Saklandýkça hayatýn kuytularýnda gün gün Dal verip budaklanmýþ býraktýðý her sürgün Dostlarda göç edince peyderpey bu dünyadan Saklandýðýn kuytuda ruhunu sardý hüzün
Avýna pusu kurmuþ bir leopardý zaman Dostlarý birbirinden bir bir kopardý zaman
Yüzlerinde zamanýn askerleri saf durdu Gün be gün yaratmakta çizgilerden bir ordu Her fýrtýna dalýndan bir yapraðý düþürmüþ Ne rüzgâr izin aldý ne düþen yaprak sordu
Ömrümüzü bitiþe sürüklemekte zaman Ölüm denilen sonu körüklemekte zaman
Kuþlar Azrail gibi dolanýrken baþýnda Dostlarýn, son görevi ifanýn telaþýnda Son nefesle anýlar kaybolur karanlýkta Yepyeni hayat baþlar o musalla taþýnda
Coþari yaþanýlan hayatýn kendi zaman Beden topraða kondu o an tükendi zaman
20.11.2011
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.