Ant içtim bir kere masal deseler de bulacaðým
Kaf daðýnýn arkasýnda da olsa umut
Hiç yýlmadan arayacaðým
Yaðan yaðmur esen fýrtýna
Aðlayan nar gülen ayva
Yeryüzü denen þu âlemdeki her þey
Þahidimdir
Adýna mutluluk denen ulaþýlmaza varacaðým
Ben denizlerin yalnýzlýðýný yaðmurun ýslaklýðýný
Daðlarýn yücesini zenginin nicesini
Hiç kýskanmadým
Ben ateþin alevine dünyanýn türevine
Hiç aldýrmadým
Ama mutluluðu hep kýskandým
Kýskandým ve hep aradým…
Sustum
Kan kustum
Ama hiç vazgeçmedim
Masmavi bir denizdeyim
Kýrýk bir sandalda da olsam
Umut ekmeðim
Mutluluk duam…
Ben sevdiðime hiç “git” demedim
Sevdiðimi hep özledim
Belki ondan görmedim
Ama direndim
Ölürcesine istedim
Yýlmadým bekledim
Sevgi emekse eðer;
Esirgemedim
Senden sonra “ hiç aðlamadým” dedim
Oysa yalan söyledim
Gözyaþlarýmda besledim umudu
Solmasýn
Yeniden yeþersin diye
Kaf daðýnýn arkasýnda da olsa umut
Hiç yýlmadan arayacaðým
Ant içtim bir kere masal deseler de bulacaðým
MEHMET FÝKRET ÜNALAN