Vakit Gelmişti

ASKER YOLU


Vakit gelmiþti, kaçýþ yoktu artýk
Herkes gibi, her delikanlý gibi
Ocak ayýnýn on dokuzu olan kara kýþta
Peygamber ocaðýna yolculuðum baþlamýþtý
O kara gecenin zifir soðuðunda
Üþüse de ellerim, yanýyordu yüreðim.
Çünkü ;
Anam ve babam yanýmdaydý
Her zorluðumda olduðu gibiBabamýn kaþlarý çatýk, yufka yüreði heybetli
Gurur duygusu vardý ilk defa omuzlarýnda

Babam ardýmdaki, sýðýndýðým dað
O tuzlu yaþlarý süzülürken yanaðýndan
Helal et dedim hakkýný ,
Bu yaþýma kadar olmasam da evlat
Evlat dedi,
Evlat. O an. Buðulu gözlerinden bakarken yüreðime..
Kaným damla, damla geçti yüreðimden,
Hakkým vatanda, bayraðýnda saklý
Sen vatana sahip çýk, helal düþün...
Hakkým; ananýn ak sütü gibi helaldir EVLADA

Anam ise;
Anam yüreði daðlardan yüce
Sevdasý ak sütü gibi pak
Ayrýlýk vakti omuzlarýmda aðýr yük oldu
Ayrýlamadým ellerini öperken, o kokuna
Anam sen ki;
Bu yaþýma kadar kahrýmý çeken
Sen ki;
Kara uzun gecelerimdeki güneþim
Kabuslarým ardýndaki, seccadendeki niyazým

Sevdiðim, sevdiceðim
Ayaklarýn altýnda saklý olan gerçeðim...
Ve otobüs camýna koyarken baþýmý
Saklayamadým, gözlerimden süzülen gözyaþýmý
Gözlerim buðu, buðu camdaki suretimde
Bakarken sevdiklerime,
Gözlerim bulut oldu
Yaðdý yüreklere
O zaman, zifirde ay,
Yüreklere nur doðdu,
En büyük olmazsam da,
Oðul; oðul olalý
Babaya onur vatana asker oldu...

Mahmut Tuðrul AÐSU



Sosyal Medyada Paylaşın: