ölür ulan ölür kapýlarý mühürlediler güneþi sokmuyorlar içeri ayak parmaklarým donuyor romatizmam var benim
hele gardaþ nerelisen þiven yabancý deðil söyle bana kimlerdensin ne iþin var burda senin
burasý son durak otobüs gelmez arkadaþ herkesle vedalaþ geri dönmek yok arkadaþ
ben buraya kahpe bir kurþunla gelmedim ben buraya dost hatýrýna gelmedim ben buraya kömür karasý gözler için unutulan sözler ile geldim
dýþarda kar var yüreðim yanar dýþarda yaðmur olur gözlerim aðlar gün gelir kendimle savaþým son bulur bir mahkum soðuk ranzada ölür ölür ulan ölür izzet dinçkurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
izzetret Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.