Ey sevgili,
Bazen düþünüyorum da,
Seni,
Tüm hayatýmý senin yoluna,
Adayacak kadar seviyor muyum?
Seni yine de sevdiðimi düþünüyorum,
Zaman zaman,
Aslýnda bir insaný sevmek,
Ýnsanýn kendisine duyduðu sevgiyi,
Arttýrmak için,
Her iki tarafýn da oynadýðý bir oyun deðil midir?
Yani,
Sen beni seviyorsun,
Ben seni seviyorum,
Ama aslýn da biz,
Farkýnda olmadan bir oyun sergiliyoruz,
Bizi izleyenler önünde,
Hani tiyatro oyuncularý vardýr ya,
Zevk aldýðý için rolleri seve seve benimser,
Ve bu duyguyu,hazla oyununu sergiler,
Týpký bizde bu oyuncular gibiyiz.
Tek fark onlar oyunlarýný oynuyorlar,
Bizse oynadýðýmýz bu ikili oyunda,
Aslýnda hayatýmýzý oynuyoruz.
Bilmiyorum sevgili,
Oyunumuzun sürüp sürmeyeceðini,
Seni ne kadar sevdiðimi,
Hatta seni sevip sevmediðimi,
Bilmiyorum...
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.