Dur Ýstanbul Dur Gelme üstüme, üstüme Sevgi denen O vefâsýz çocuðu Attým dün gece Boðaziçi Köprüsü’den ! Ve Ondan bir gün önce de Tükürdüm suratýna Yol üstü, geçerken Haliç’in Üç-beþ garip adam Öfkeyle baktý yüzüme Limon gibi ekþitip O traþsýz suratlarýný ! Heyhat Alamadým hýrsýmý diye Dil çýkardým, Sýrýtýp, duran Kýzkulesi’ne ! Ulan kim demiþ Bu þehrin Taþý-topraðý altýn diye ? Aslýnda Yalan da sayýlmaz hani Altýn bir çöplük Altýn bir vefâsýzlýk Altýn bir Ýbret vesikasý olmuþ Benim güzel Ýstanbul’um Kahreden tutumuyla Yiyecek, bitirecek beni Bu çaresiz Ýstanbul Marmara’ya bakýn hele Sarhoþ bir adam gibi Nanik yapýyor, gülene Ah Ýstanbul, ah Sende mi yitip, gittin ? Sende mi çabuk bittin ? Ne sarhoþ þairlerin Raký kadehleri umurumda Ne de kaldýrým yosmalarýnýn Cilveli bakýþlarý! Zemzem suyuna batýrýlmýþ O güzel Ýstanbulun Fatiha okunuyor Þimdi ruhuna rahmet ! Yok arkadaþ, yok Ben bu Ýstanbul’da Bir dakika durmam artýk Yoksa Ya iþlerim cinayet Ya da Getiririm cinnet ! Haydi tüm þairler Sarýlýn kalemlere Sahipsiz deðil Bu tarihi kent ! Yazýn, çizin, boyayýn Sevgi meleklerini de Yardýma çaðýrýn ! Artýk dayanamýyorum Aðlamak istiyor Aðlayamýyorum Dur Ýstanbul Dur Gelme üstüme, üstüme ! Sevgi denen O vefâsýz çocuðu Attým dün gece Boðaziçi Köprüsü’den...
OKTAY ZERRÝN-BAFRA 19-11-2006-Saat:03.41
Sosyal Medyada Paylaşın:
oktayzerrin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.