Devr-i maden

Çok haksýzlýk, yaþadýk gördük yýllardýr,
Devr-i maden, bize mevsim sonbahardýr.

Sanki hak ye, israf et, çal demiþ çalap,
Sallanýr kucakta, dönüyor hep dolap.

Haramiler, Deli Dumrul kaptý köþe,
Hürmüzler baþ üstü, renk katar cümbüþe.

Güce boyun eð, eþi dostu memnun et,
Bak dümenine, zalime yük merhamet...

Gülümser bakar, þeytanýn has çocuðu,
Kul hakký kokar, sýrtýndaki gocuðu…

Yetki aðýr yükmüþ, gönüller yýktýlar,
Yontma taþ umduk, yontulmamýþ çýktýlar.

Derin mevzu, tepelerden selam alsan,
Açýlýr kapýlar, beytul malý çalsan.

Ýlme ne gerek, arkan oldu mu yeter,
Ne cürümü var, mazluma dürük defter.

Gönüldaþ umduk, vicdaný taþ oldular,
"Sonradan görme”, makamlara doldular...

Hak aramazsan, zalim çember çevirir,
Arþa deðen ah, saltanatlar devirir.

"Hürremler" e yüz verildi, zulüm yazdý,
Yezitler, Hüseyin’e kuyular kazdý.

Mühürün saçý uzadý, yýrtýldý perde,
Ýþler hepten ters, onur sürünür yerde.

Devri maden, susuz býrakýr pýnarý,
Söker dikerler, otuz yýllýk çýnarý.

Elle tutulur, artý deðer arama,
Zamanlar heba, çýkmaz bu yol bayrama.

Günahlara damga, yüzlerin karasý,
Tökezler bir gün, adalet fukarasý.

Bir avuç inançsýza, verdi saltanat,
Zül oldu devre, inanana kol kanat.

Hakça paylaþmakmýþ, imansýzýn derdi,
Yoldaþý olmayana zulümler verdi..

Adalet sýnavýnda, yalpalar büyük,
Mazlumlarýn, sýrtýna binmiþ aðýr yük...

Dur diyen yok mu? Haklar yenir sebepsiz,
Hala makamlarda bir sürü edepsiz...

Devr-i maden sandýk ki, hak bulur deðer,
Ayarý düþük elmas, sahteymiþ meðer...

Kokteyl ve geziler, gündemde tek konu,
Birkaç "hasarlý demeç", bu devrin sonu..

Ýnþallah uyanýr, devrin muktediri,
Yalan rüzgârlarý, yakar diri diri...

Yandaþýn günahýný görmezsen eðer,
Kalýr sanma sende, insanlýktan deðer...

Gelip geçiyor ömür, gemileri yakmýþ,
Devir zaman içinde, çivi mi çakmýþ…

Çekilir kader, sabýr zulme kaledir,
Mazlumun ahý, Rabbine havaledir...
Ara.11