O SANCI SENSİN
Seni ellerle bir tutar mýyým hiç,
Þu gönül tahtýmýn baþ tâcý sensin.
Ardýndan söz söyler, atar mýyým hiç,
Kanayan yaramýn ilâcý sensin.
Her akþam, her sabah içer demiþler,
Ýçince kendinden geçer demiþler,
Hercâi âþýktýr, kaçar demiþler,
Gönül baðlarýmýn, tek harcý sensin.
O güzel günleri tekrar hatýrla,
Çevreni kuþattýn esrarla, sýrla,
Derdini çekerim inan sabýrla,
Kýsacýk ömrümün, kazancý sensin.
Vurduðun zincirden artýk çöz beni,
Ýster âzâd eyle, ister ez beni,
Þafakla kurþuna, gel de diz beni,
Þu karlý daðlarýn, yamacý sensin.
Gönül evi yýkma, yaptýðýn günah,
Sen bayram edersin, çektikçe ben âh,
Batan gönüllerde olur mu sabah?
Hayatýn iksiri, amacý sensin.
Sensin cefâ eden, kalbimi kýran,
Kanatsýz bir kuþu zâlimce vuran,
Sol göðsüm üstünde sýzlayýp duran,
Mâziye gömdüðüm, o sancý sensin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.