Otururya midene bir taþ.. Lüp diye. Aðrýsý baþka: Acýsý baþka.. Aðýrlýðý bir baþka... Taþýyamaz olursun.. Zaten bedenin sana aðýr geliyordur.. Yaþlý bacaklarýn sallanýr durur, bir o yana bir bu yana.. Söküp atmak istersin.. Atamazsýn..!! Kývranýr durursun nafile.. Yürüdüðün yollar bile dar gelir olur.. Sancýlar saplanýr iliklerine.. Yürür gibi yaparsýn.. Aslýnda can çekiþiyorsundur... Can Tanen bile anlamaz... Koþmak istersin deli taylar gibi, Tozlu yolarda, Ne kýsrak vardýr seni koþturan, Ne kamçýsýný vuran, Sen yinede koþmak istersin,Ama nafile... Tökezlersin: Düþersin, Tüðünden bile tutan olmaz... Sorarsýn kendine tozlu topraklarda boðuþurken.. Dikenler batarken... Kasýrgalý darbelerde tükenirken.. Buhar misali yok olup giderken.. Yok oluþunu bile gören olmaz... Yürü bebek sevdam.. Gün aðýrdý... Gün tükendi... Sen tükendin...
Recep Yeþil...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Recep Yesil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.