ka
BEN NE'YİM SEN NE'SİN?
Yürüyorum üstümde, adým - adým basarak,
Kendimi çiðniyorum... çiðnedikce þaþarak.
Su’ya bassam göçerim, Hava’ya hiç basamam,
Basmadýðým zaman bil, ölmüþüm ben yaþamam!
Benden olan ot – bitki... benden olan canlýlar,
Benden can alýr onlar ve de benden kanlýlar.
Beni yer gibi sanma, ben de beni yerim ben,
Ben bensem deee aslýmý, “yere bak, gör! ” derim ben.
Sanma bir ben böyleyim, ben deee sen de ve o da
Kendini insan diye ayrý tutmak bir moda.
Her birirmiz týp a týp... bir tornadan çýkmýþýz,
Oysa her birimiz de O’yuz O’na basmýþýz.
Þimdi söyle sen ne’sin? Þimdi söyle ben ne’yim?
Sen - ben - o... ne’yiz? Ne’yiz? .. Söyle ben de bileyim.
Bir de böyle düþün kiii ola ki doðru olur,
Bir iyice düþünen “NE’YÝZ BÝZ? ” onu bulur!
21.12.2009/24.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.