Bildim sanma
Sen kendini bilmeden, Allah’ý bildim sanma,
Ýnsaný ceviz gibi, cevizi kabuk sanma.
Býrak þeklin vasfýný, kabuðu bir kýr hele,
Yýkýlsýn benlik kalen, et ve kemik iskele.
Allah’ý arýyorsan, önce kendin ol,
Sonrada Muhammed’i, arama baþka bir yol.
Zerre iken damlaya, damladan çaya akýn,
Kendini coþkun suyun ahengine býrakýn.
Derya olmak istersen, karýþ gitsin ýrmaða,
Kývrým kývrým dolanda, fýrsat verme durmaða.
Yokluðu tadacaksýn, ulaþýnca o yere,
Yeniden doðacaksýn, insanca insan kere.
Bu doðum baþka doðum, öncekine benzemez,
Dilinden o konuþur, sencileyin “ben” demez.
Sevgilinin mýzrabý, bir kez dokunsa saza,
Enel-hak narasýný, atýverir her aza.
Aþkýn alýr bu yerden, Anka eder semada,
Aþýrsýn Kaf daðýný, baki kýlar bekada.
Kan kaybeden yaralý, bakýn neleri düþler,
Diline doladýðý, akýl almadýk iþler.
22.12.2011…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.