Zaman izafi kavram, dönüyor gece gündüz, Bu dönüþü anlatmaz, beþer kaynaklý bir söz, Ebede hasret gönül, alev, alev yanan köz, Düþünsem de bir ömür, aklým almaz ki benim.
Yerler gökler zikirde, insan neden gaflette, Yorgan baþýnda yatar, hep nur yaðan saatte, Tembelliðe mahkûmdur, hayat boyu zahmette, Miskinliðin sýrrýný, aklým almaz hiç benim,
Gururundan geçilmez, sanki dünyaya sultan, Akletmez ki haþirde, hesap sorar yaratan, Beden kofça bir kütük, ruhtur ayakta tutan, Ruh denilen nesneyi, hiç aklým almaz benim.
Kâinat sýr yumaðý, Ýlmik, ilmik iþlenmiþ, Her ilmiðin ucunda, rahmet nuru gizlenmiþ, Sanki gelinlik bir kýz, ne de güzel bezenmiþ, Þu debdebedeki sýrrý, aklým almaz ki benim.
Dönüp dedim kendime, ne þaþkýn bakýnýrsýn, Her þey bak senin için, ne diye sakýnýrsýn, Seçildin sen âlemden, bak hala yakýnýrsýn, Nedir bu korku bende, aklým almaz ki benim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necdet EREM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.