gönül

.



Cemâlini kendimden; kaþým gözüm sandým ben
Muhabbet perde oldu, özümden utandým ben
Kanamadým yârime, sözlerden usandým ben
Haþir olmuþsa þehvet, mademki yansýn gönül
.
Yargýn itibarýyla, þarabýmdan içtin sen
Heyhat yok olmuþluðun; mekânýnda hiçtin sen
Onca perde ardýnda; libastan hariçtin sen
Meþkinde; aþk kâhyasý, mademki kansýn gönül
.
Zevkimi haram eden; sitemi gurur imiþ
Sarayýn malikinde; cehennem sürur imiþ
Piþman olmuþ ademe; ateþten maðrur imiþ
Uzaktaysa gözlerim; madem daðlansýn gönül
.
Muhteþemliði canda, emanette fermaný
Ýrfanýyla amil bir, kula vermiþ meydaný
Yoksul mahsuptan çýkmýþ,yele koymuþ ekvaný
Aklým hayret içinde, madem inansýn gönül..



.


Ekvan ::Alemler. Mahluklar. Varlýklar. Oluþlar.

.

2011

Sosyal Medyada Paylaşın: