dayanaðým oldu kirpiklerime sürülen hüzün göðsüme saplanan hançere döktüm içimi yokken sen dakikalarý baðlarken saatlere aldýrmadan hiç kimseye zaman sevdim inkârýný “sevmiyorum seni artýk” demelerin
anýlarýmdan çýkýp gelemeyen her ben sonrasýnda yargýladým akþamlarýn duvarlarýma sývadýðý yalýn yalnýzlýðý tutuksuz ve gözlerim sýmsýký kapalý
kandýramadýðým düþlerim oldu haykýrýrken bittiðini ve her çýðlýðýyla þiirlerimin serildi ortalýða gerçeði yalanýn
unutulan yeminlerin anýmsanmasýyla kýrýldý sevinçlerim bir kez daha ipe çekildi sana doðru yangýnlarým
sahipsizliðin kimsesizliðin sensizliðin türküsü yazýlmamýþtý içimde ilk týnýyý sen kazýdýn þimdi aðýtlar dökülüyor bulutlardan damla damla
kayýp bir aþk destanýnda yitiyor mücadelesi kahramanlarýn evine çekilip topluyor yýldýzlarý koynunda ay ne mümkün artýk nereye gittiði belirsiz yollarda izini bulmak ýþýk yok iz yok ses yok
belirsizlikle içime çöken aðýsý hüznün sarýyor ruhumu çepeçevre ýssýzlaþýyorum gün doðuyor bitmiyor içimde gece
geceye tutsak günümde yalpalayarak arþýnlýyorum kaldýrýmlarý/sarhoþluðumun kalýntýlarýný sildim kadehlerden/oysa masalarda kaldý izleri sözlerimin/sessizliklere sýðýnýyorum lakin aç kulaðýný ve iyi dinle dökülüyor dilimden hoyratça sözler