Ne zaman seni düþünsem, gitmekle-kalmak, aþkla-hüzün arasý bir þeyler oluyordu, ismini, sadece ismini söyledim, baktým, çýkarmýþ alaca karanlýðýný gece maviyle seviþiyordu…
Ne zaman seni düþünsem, varla-yok, gerçekle-düþ arasý, bir þeyler oluyordu, ismini, sadece ismini söyledim, baktým, Ýstanbul oturmuþ benim yerime aðlýyordu…
Mehmet COÞKUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.