Sabah olup,gün doðarken, Güneþin sýcaklýðýnýn, kalbimin yarasýna gönlümün yalnýzlýðýna derman olmasýný , istedim allahýmdan...
þu kalbime bir sorsan, seni affettim mi..?? yaþadýklarýmý unuttum mu??
unutmadým, asla unutamam, çünkü ,yaþadýklarýmýn , sebebi sensin...
Zor gelir artýk bu hayat, bu bedene zor gelir.... bundan sonra ne sevebilir, ne de sevilir... bildiðim bir yer var gideceðim, gitsen bir dert, gitmesen baþka bir dert.. bütün bunlara, sebep sensin....
ne desem bilmem ki, kadere mi,kýzayým , yoksa sana mý? bu saatten sonra inan ki, farketmez artýk,kime kýzdýðým.. sonuç deðiþmeyecek, nasýl olsa, çünkü ,yaþadýklarýmýn, sebebi sensin....
Sosyal Medyada Paylaşın:
gonulbeyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.