Uyku Hali

Bir an yükselir bedenin,
Eyvah dersin ne oluyor?
Her günü sende benzerin,
Ayný þekilde geçiyor...

Bir þey söylemek isterken,
Yükselmezken kendi sesin.
Sis içinde gördüklerin,
Deðil elbet son nefesin.

Avazýn çýktýðý kadar,
Buna baðýrmak istersin.
Günün yarýnlarý da var,
Deðil elbet son nefesin.

Ýçinde bulunduðun yer,
Dolanýr anlayamazsýn.
Birileri hoþ geldin der,
Denmezse kavrayamazsýn...

Açýlýrken kapýlarý,
Girerken içerisine.
Altýndan anahtarlarý,
Bir rüya ki böylesine!

Ve görününce bir þeyler,
Gözlerinin en önünde.
Durmaz uzanmak ister eller,
Büyüdükçe gözlerinde.

Baþýný kaldýrýp bakmak,
Sonsuz gibi duran þeye.
Býkmadan öylece akmak,
Özgürlük kokuyor diye.

Eller dokunur belki de!
Dallarýndan koparýr da,
Bu bir gerçek midir ki de,
Dil,tattýðýný tanýr da.

Yavaþ yavaþ alýþýrsýn,
Hoþuna gider belki.
Sen öylece bakýnýrsýn,
Zihnin kendinden geçer ki!

Ýþte o zaman ta kendin,
Bir þeylerin farkýna vardýn.
Olur mu bir daha? Belkin...
Gördüðün oydu ne sandýn?

Etrafýna bakýnýrsýn,
Her taraftan nimetler.
Avuçlarýna alýrsýn,
Uzanýr,hisseder eller.

Heyecanýn farkýndasýn,
Ve çevrende hiç durmadan,
Yavaþça dönüp bakarsýn,
Uçmuþtur yardýmcýn ordan!

Bu sonsuz görünen hayat,
Ýçinde yürüyen hep sen.
Ordan,oraya seyehat,
Dönmez ki dilin,ne desen...

Kalkýnca gözünden perde,
Hep gözlerini ovarsýn.
Kalýnca uykular gözünde,
Durmadan gerçek sanýrsýn...

Gözler büyülenmiþ gibi,
Dürtülür kendine gelmez.
Ölüm uykusunda sanki!
Hayýr,uyanmak istemez...

Uzaklaþýr pembelikler,
Vakitler doluyor mu ne?
Dönsün yine güzellikler!
Kavuþacaktýn o güne...

Rüyana tarifler nerde?
Sor istersen çok bilene.
Biliyormuþ zannedene...
Tarifi yok gerçekten de.


Düþ peþine yanýlýrsýn,
Yaþadýklarýn kayboldu.
Ve uyanýr,ayýlýrsýn,
Bir rüyaydý bozuldu...

Cennet bahçesiymiþ der,
Hep kendine anlatýrsýn.
Kýs kýs kendince de güler,
Anlatýr da anlatýrsýn...

Sosyal Medyada Paylaşın: