Gündüzlerim artýk yok oldu,
Seni,gündüzleri beraberken,
Seyretmek,gezmek,konuþmak,
Ýçime çekmekçesine koklamak,
Hep gündüzlerde idi.
Þimdi ne sen varsýn ne hayalin,
Her gün o aðacýn altýnda,
Eski günlerimizin hatýrýna,
Geleceksin diye bekliyorum.
Gündüzlerim beklemekle geçiyor,
Gündüzleri sevmiyorum artýk,
Gecelerim benim ve senin olsun.
Karanlýkta gökyüzünde en parlayan,
Iþýðým oldun onu seyrediyorum.
Onunla konuþuyor,gülümsüyorum,
Bazen bana göz kýrpýyorsun,
Her gecem seninle olsun.
O sen olmasan da sen olsun,
Parlayan ýþýðým tertemiz aþkýmsýn,
Ýçimde parlayan yüzüme vuran ýþýðýmsýn,
Sen gecelerimin Yýldýzý.
Benim en büyük aþkýmsýn...
Sami ARLAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.