NÖBETÇİNİN VUKUATI
Yüzbaþým, garajda nöbet tutarken
Hatýrýma sýla düþtü bu gece
Güngören’in horozlarý öterken
Gönül kalktý yola düþtü bu gece
Ýçinde dýþýnda yoktur yalaný
Anlatayým dur baþýma geleni
Bir yar için düþüncemin olaný
Sapanca’da göle düþtü bu gece
Bozhöyük’e vardým Güllü kadýna
Fal açtýrdým Ülker’imin adýna
Gelin olmuþ bak þu iþin tadýna
Bizim kýsmet ele düþtü bu gece
Kýrk yýl geçse unutamam bu günü
Olmuþ bitmiþ sevdiðimin düðünü
Hep çözülmüþ sýrrýmýzýn düðümü
Maceramýz dile düþtü bu gece
Kalbime ateþten vurdular yama
Periþan bir halde döndüm kýtama
Karakoç bildiðin KARAKOÇ ama,
Bilmediðin hale düþtü bu gece
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahim Karakoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.