DOKUZ YÖNLÜ DERT
Açýlmýþ çýðýrdan dosta gidemem,
Ayaklarým ize sýðmaz.. ölürüm.
Yaþarým, duyarým, tarif edemem;
Düþüncem var, söze sýðmaz.. ölürüm.
El alýr, göz görür, iþ çýkar iþten;
Arsýzlar doluyu doyurur boþtan.
Ýki gün misafir gelse bir kýþtan,
Doksan günlük yaza sýðmaz.. ölürüm.
Kara çýkar, ak’ý derin eþince;
Gece uzun, uyku yoðun, düþ ince..
Bir derdim var, yer götürmez düþünce;
Bir derdim var, yüze sýðmaz.. ölürüm.
Ýriler “aþk” koydu açlýðýn adýn;
Diriler pisledi ölümün tadýn.
Zamana hükmeder üçbuçuk kadýn,
Gördüklerim göze sýðmaz.. ölürüm.
KARAKOÇ’um, bir sevdanýn düþkünü,
Deli-dolu gerçek yaþar, düþ günü.
Diriler var, çýplak gezer kýþ günü;
Ölüler var, beze sýðmaz.. ölürüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahim Karakoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.