BU DÜNYA HANGİMİZİN
Býrak deli Haydar-býrak be gardaþ
Kafayý bozmaya deðmez bu dünya
Ýsterse hýzlý dönsün isterse yavaþ
Sen seni üzmeye deðmez bu dünya
Fani diyen varsýn desin sana ne
Gönül veren gitsin versin sana ne
Haydut vursun hýrsýz yesin sana ne
Gücenip kýzmaya deðmez bu dünya
Nerde kan akýtýp kavga verenler
Nerde þimdi sefasýný sürenler
Ne götürdü kucaðýna girenler
Bir yýrtýk çizmeye deðmez bu dünya
Kulpu yok ki neresinden tutasýn
Sana göre lokma deðil yutasýn
Ýçine gireni Allah kurtarsýn
Üstünde gezmeye deðmez bu dünya.
Gel gitme kal desem kalamazsýn ki
Ortadan böl desem bölemezsin ki
Git tekrar gel desem gelemezsin ki
Aldanýp azmaya deðmez bu dünya
Almak-satmak, tapu-senef nafile
Toplayýp yýðdýðýn servet nafile
Sýla nafiledir, gurbet nafile
Yaðmaya tozmaya deðmez bu dünya
Sýnýrlar çizilmiþ konulmuþ yasak
Beþ para etmezdi bizler olmasak
Kýsmen göz yaþý kan-kýsmen kir pasak
Yýkayýp süzmeye deðmez bu dünya
Senin benim ne ki? Küçük mü dar mý?
Hani kimin dostu, kimseye yar mý?
Ýnsan öldürmenin manasý var mý?
Karýnca ezmeye deðmez bu dünya
Misafirsin, misafirlik suç deðil,
Bakacaksan uzaktan bak, güç deðil
Eti yenmez, koyun deðil koç deðil
Derisini yüzmeye deðmez bu dünya
Kabuktur, manayý unutturmasýn
Babayý, anayý unutturmasýn
Boþ hayal mevlayý unutturmasýn
Týrnakla kazmaya deðmez bu dünya
Arkasý karanlýk önü karanlýk
Yarýný karanlýk, dünü karanlýk
Kendine çaðýrýr seni karanlýk
Bir küçük hüzmeye deðmez bu dünya
Cazibesi özelliði yok demem
Nakýþ nakýþ güzelliði yok demem
Ýki günde kaçar gider çok demem
Anlayýp sezmeye deðmez bu dünya
Unutma ki yolcu yolunda gerek
Yolcunun azýðý belinde gerek
Ýnsanlar insanlýk halinde gerek
Mestolup sýzmaya deðmez bu dünya
Bilesin ha caným Haydar bilesin
Seni bekler soðuk mezar bilesin
Ebediyet ötede var bilesin
Tek satýr yazmaya deðmez bu dünya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahim Karakoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.