BEŞİNCİ MEVSİM
Düþtü can evime dördüncü cemre
Dünyayý üçüncü gözümle gördüm.
Dörtyüz seksenbeþ gün çekti bir sene
Onaltýncý aya takvimsiz girdim.
Aynalara baktým korku gösterdi
Saatler her sabah kýrký gösterdi
Namlular, niþanlar Türk’ü gösterdi
Hayatým boyunca hedefte durdum.
Gül sundum yediler, koklamadýlar
Armaðan can verdim saklamadýlar
Gittim... gelir diye beklemediler
Kaybolan gölgemi yollara sordum.
Getirdim yanýma ay’ý bir karýþ
Ölçtüm ki daðlarýn boyu bir karýþ
Þehiri bir adým, köyü bir karýþ
Damlada denizdir en küçük derdim.
Savurdum, eledim, seçtim zamaný
Yaprak, yaprak tel tel açtým zamaný
Haftada üç asýr geçtim zamaný
Nerye gittimse zamansýz vardým.
Yýrtýldý ruhlara çizdiðim resim
Yazýk, kuklalara sýðmadý sesim
Yaþadýðým þimdi beþinci mevsim
Çaðýn çilesini sýrtýma sardým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahim Karakoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.