Yalnızlık çivi gibiydi

Bu mevsim yapraklarým
Hýþým bir rüzgarda döküldü
Yalnýzlýk çivi gibiydi yüreðimde
Gözlerini vurdum söküldü


Senelerce taþ duvar oldum
Yönsüz esen rüzgar oldum
Senle yeþeren bahar oldum
Öncesi duman ve küldü


Kaç mevsim eylül kanadým
Kaç gökte yorgundu kanadým
Sözlerinde geçince adým
Güneþ yanýma sokuldu

Sosyal Medyada Paylaşın: