Sür arabacý sür Adým, adým yaklaþtýkça Kalbini yaralayan bu þehir Yýllarca evvel Bir damla gözyaþýma Bir damla yaþ katmadan Beni gurbete yollamýþtý Bu yollarýn sonundaki Boynu bükük bir çamýn altýnda Bir daha göremeyeceði kalbine Doðmuþ gibi. Ana kalbini bilmeyenler, Dudak büküp acý acý gülmüþler Ciðerim Anam… Çocukluðumda gönlümü verdiðim Bu þehir Bugün her sevgi ile bana yabancý Kusura bakma vefakâr arabacý, Beni þu kabristana giden yola indiriver. Eðer beni, soraným olursa Küsmüþ bu þehre Bir daha dönmeyecek deyiver.. Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLŞEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.