BEKLEYİŞ

þimdi hiç gelmeyecek bir otobüsü bekliyorum.
otogar týklým týklým,
yolcularda bir telaþ
bekleyenlerde bir umut
otogar hareketli ve telaþlý bu bayram sabahýnda..
... bayram telaþý mý?
hasretlik mi?
anlayamadým!
benimki hasretlik o kesin.
kendi hayal dünyamda
hiç gelmeyecek bir yolcu bekliyorum.
bekleme salonundaki en yalnýz masaya oturdum,
bir yandan þekersiz fakat tatlý çayýmý yudumluyorum
bir yandan da O’nu bekliyorum..

ve bir anons yankýlanýyor kulaklarýma,
diyorki ince ve tiz sesli bayan;
’AÞK diyarýnda gelen otobüsümüz
KALP peronumuza inmiþtir
lütfen yolcularýmýzýn inmesine izin verin!’

nefes nefese koþuyorum kalp peronuna,
bir umut bir ýþýk...
belki gelmiþtir beklenen aslýnda gelmeyecek olan YAR!

sonra
sonrasý yok iþte!
gelmeyeceði kesindi zaten
benimki ise yýllarýn birikmiþ hayali...

ey YAR!
nerdeysen gel artýk...

derken bir bilet buluyorum AÞK diyarýna
kalbim yerinden çýkacakmýþ hatta çatlayacakmýþ gibi oluyor..
koþuyorum yine KALP peronuna...
YAR’in kalbine gidecek otobüsü bekliyorum AÞK’la...

muavvin tarafýndan uyarýlýyorum!
’bayan biletiniz sahte,
bu kalpte zaten biri var!’

ve hayal kýrýklýðý...
þimdilerde otogar karanlýk gönlümde,
otobüs AÞK’a gitmez,
peronlar bomboþ,
þöfor suskun,
muavvin halime aðlar...

ÜZGÜNÜM
bu bir aþk kazasýydý ve ben öldüm...

yazan:mevlüde melek tak — Konya Otogar

Sosyal Medyada Paylaşın: